3. Afgunst: Reflecties over invidia divina

Dit hoofdtuk presenteert een reflectie over ‘goddelijke afgunst’, de afgunst die van het goddelijke uitgaat. Na een kort evocatie van de afgunst – invidia – die Romeinse (heidense) goden kenmerkt, concentreert het hoofdstuk zich op de afgunst/invidia die aan de monotheïstische God wordt toegeschreven. Meer bepaald wordt alle ruimte gegeven aan de vraag of en hoe God, als hij de Waarheid is, überhaupt jaloers zou kunnen zijn. Sluiten waarheid en jaloersheid elkaar niet categorisch uit? Kan een waarheid die jaloers is, nog wel waarheid zijn? De vraag wordt nog pregnanter als die waarheid zich, zoals een kerngedachte van het christendom voorhoudt,  als ‘liefde’ definieert. Menselijk liefde is zonder afgunst en jaloersheid niet denkbaar, maar hoe kan een goddelijke liefde nog afgunstig zijn. De lectuur van een paar mystieke teksten confronteren ons met de diepgang van het probleem, een probleem dat misschien wel als ‘invidia theologica’ getypeerd kan worden.